Date: Tue, 21 Mar 2017
From: [Griffie van de tweedekamer.nl]
To: [Thomas Colignatus]
[later kenmerk 2017Z03968 / 2017D10864]
Geachte heer [Colignatus],
Wij hebben uw mail in goede orde ontvangen en ter behandeling doorgestuurd naar de commissie voor Binnenlandse Zaken.
Met vriendelijke groet,
[Griffie]
Tweede Kamer der Staten Generaal
Date: Tue, 21 Mar 2017
To: [griffier van de tweedekamer.nl]
From: [Thomas Colignatus]
Subject: Enkele berekeningen t.a.v. mogelijke coalities en keuze premier
Cc: w.j.m.voermans, “Postbus Kiesraad” [en enkele anderen]
Aan het Presidium van de Tweede Kamer
cc. Raad van Advies van de Kiesraad
Geacht Presidium,
Demissionair minister Schippers verkent voor u nu de mogelijkheden om tot een regeringscoalitie en de keuze van een premier te komen.
Mijn verzoek aan u is om dit email door te sturen aan de leden van zowel Eerste als Tweede Kamer, alsmede aan mevrouw Schippers, opdat men van onderstaande overwegingen en reken-uitkomsten kennis kan nemen. Ook verzoek ik u dit email op te vatten als een brief die kan worden doorgezonden aan de Vaste Commissie voor Binnenlandse Zaken. Ik doe zelf al kopie aan enkelen waaronder de Raad van Advies (voorzitter Voermans) van de Kiesraad.
Naast de mogelijkheid van gewoon onderhandelen kan men ook enkele principes kiezen, en dan de uitkomst bepalen op grond van rekenregels die dergelijke principes optimaliseren. Een vraag is bijvoorbeeld of je een coalitie met de kleinst mogelijke meerderheid of juist de grootst mogelijke meerderheid wilt.
In onderstaand artikel vergelijk ik een viertal methoden: Plurality, Borda, Condorcet, en Borda Fixed Point (BordaFP). Daarvan combineert BordaFP de beste eigenschappen van Borda en Cordorcet – met natuurlijk de prijs dat men niet die pure uitkomsten heeft. Mijn indruk is dat de meeste mensen BordaFP zouden prefereren. Het lijkt wenselijk dat de methode overwogen wordt op meer plekken waar gekozen wordt met een overzichtelijk aantal deelnemers.
Het artikel is “The performance of four possible rules for selecting the Prime Minister after the Dutch Parliamentary elections of March 2017”: https://mpra.ub.uni-muenchen.de/77616
Een korte toelichting in het Nederlands is hier:
In de bijlage hieronder staat een nadere toelichting met drie hoofdpunten.
Met vriendelijke groet,
Thomas Cool / Thomas Colignatus
Econometrist en leraar wiskunde
Scheveningen
Bijlage
(1) In de berekeningen in het artikel op MPRA heb ik een “schatting” gedaan van de rangorde-voorkeuren van partijen. Voor een accurate uitkomst zouden de partijen in de Tweede Kamer hun eigen voorkeuren moeten indienen. Mijn verzoek aan de fracties is om mij inderdaad die voorkeuren te zenden. In principe zijn er twee lijsten denkbaar: een lijst voorkeuren voorafgaand aan de onderhandelingen (ook wanneer nog geen namen bekend zijn), en een lijst voorkeuren nadat de onderhandelingen tot een coalitie hebben geleid (en namen van kandidaten premiers bekend zouden zijn). Een lijst heeft de vorm van Partij1 > Partij2 > …. > Partij13, zie ook het artikel op MPRA.
(2) De principes en rekenregels kunnen binnen verschillende structuren gebruikt worden. Ook daarover dient helderheid te bestaan. In de huidige conventie wordt eerst een coalitie samengesteld met een kandidaat premier binnen die coalitie, en wordt daarna in de Tweede Kamer gestemd, waarbij de coalitiepartners voor die kandidaat premier kiezen (wat sommigen coalitiedwang noemen). In het algemeen leidt dit tot enige onvrede bij degenen die niet tot die coalitie zijn gaan behoren en dan in een oppositierol komen. Deze conventie leidt dus tot onbegrip. De premier wordt geacht er te zijn voor alle Nederlanders, maar de oppositie heeft geen wezenlijke invloed meer op de keuze van de premier wanneer de coalitie dit bepaalt (als onderdeel van de onderhandelingen). Er zijn hier echter alternatieven. In bovenstaand artikel in MPRA draai ik het keuzeproces om en laat ik zien hoe een inclusieve keuze eruit zou kunnen zien. Eerst stellen partijen hun premier kandidaten voor, eventueel ook personen van buiten de Tweede Kamer. Wie gekozen wordt krijgt de gelegenheid om een zo breed mogelijk afspiegelingskabinet te formeren. De afspraken kunnen minimaal zijn, want gedurende de regeringsperiode kunnen besluiten worden genomen met wisselende meerderheden.
(3) Dit artikel op MPRA maakt deel uit van mijn wetenschappelijk onderzoek dat ik begon als econometrist en wetenschappelijk medewerker van het Centraal Planbureau (CPB) in 1982-1991, en dat sinds 1990 is getroffen door censuur door de directie van het CPB. Dit is onderzoek naar massale werkloosheid en ook de rol daarbij van collectieve besluitvormingsprocessen en de maatschappelijke welzijnsfunctie. Wiskundige en Nobelprijswinnaar economie Kenneth Arrow (1921-2017) formuleerde in 1951 een wiskundige stelling (die juist is) waaraan hij de interpretatie gaf dat democratie als ideaal onmogelijk zou zijn (hetgeen een onjuiste interpretatie is). De interpretatie die Arrow gaf heeft een zeer verstorende invloed gehad op het economisch onderzoek, waarbij collega-economen blijkbaar Arrow’s formules zijn gaan lezen binnen de “framing” van diens interpretatie. Ook bij het CPB werd onderzoek aan een maatschappelijke welzijnsfunctie afgewezen met een argument door de directie dat Arrow had laten zien dat zoiets onmogelijk zou zijn. Bespreking van mijn analyse omtrent de misvatting door Arrow werd door de directie afgewezen met het argument alsof het voor het CPB “te moeilijk” zou zijn. Voor de directie van het CPB volstond het gebruik van het begrip van het Nationaal Inkomen en de verandering daarin, de zgn. “economische groei”. Recentelijk heeft de Tijdelijke Kamercommissie Breed Welvaartsbegrip naar dit onderwerp gekeken. Ook deze commissie heeft echter van collega-economen verkeerde informatie gekregen welke gevoed wordt door de onjuiste interpretatie door Kenneth Arrow. In ieder geval heeft men niet met mij gesproken. In 1990 adviseerde ik tot een parlementaire enquete naar de massale werkloosheid en de rol daarbij van de voorbereiding van het economisch beleid, en met name de rol van het CPB. Toen de directie van het CPB censuur van de wetenschap pleegde door die analyse tegen te houden van interne bespreking en externe publicatie, kreeg mijn advies tot een parlementaire enquete een noodzakelijk karakter. Omdat Nederland niets doet aan die censuur van de wetenschap, adviseer ik sinds 2004 aan de wereld om Nederland te boycotten tot de censuur van de wetenschap is opgeheven.
Boycot Holland 